Muzyka i teatr

Muzyka i teatr

Muzyka i teatr są jak dwie królowe, dominanty bez których pobyt dzieci w przedszkolu straciłby wiele kolorów. Od początku istnienia przedszkola nasze poprzedniczki – siostry wychowawczynie doskonale to rozumiały, a z zachowanych zdjęć widać, że w wychowaniu, edukacji i opiece chętnie korzystały z ich pomocy.

Piosenki, gra na instrumentach, słuchanie, muzyki i taniec towarzyszyły dzieciom przez cały rok w przedszkolu. Każda pora roku miała swoje piosenki, swoje wiersze i swoją muzykę. Dzieci chętnie też śpiewały przy różnych okazjach i wydarzeniach lokalnych. W miarę rozwoju możliwości technicznych i medialnych nawiązano współpracę z wydawnictwami publikującymi dla dzieci: Skrzat, WAM, Rubikon, Dom Wydawniczy Rafael,  Drukarnia Archidiecezjalna w Sandomierzu. W przedszkolu powstawały piosenki autorskie, a z biegiem czasu doczekano się kolekcji piosenek w wykonaniu dzieci: Nasze rozśpiewane dzieciaki (Seria NUTKA), Piosenki dla przedszkolaka i własnych wydań np. Przeboje z naszego przedszkola, Natchnienie oraz wiele piosenek nawiązujących do charyzmatu Patrona naszego przedszkola bł. Ojca Gwidona. Przedszkolny zespół “Ogniki” wydał też swój dorobek na płycie Domek Miłości miłosiernej (wyd. Rubikon).

W przedszkolu dzieci uczyły się gry na flecie, tańca ludowego, współczesnego, brały udział w zajęciach umuzykalniających i rytmice. Jeździły na konkursy piosenki przywożąc nagrody, tańczyły na Rynku Głównym i śpiewały w Urzędzie Miasta Krakowa. Koncertowały w Parafii na Osiedlu Oficerskim i na benefisie 20-lecia pracy pisarskiej krakowskiej pisarki dla dzieci Pani Ewy Stadtmüller (z której inicjatywy i pomysłu powstała seria Piosenki dla przedszkolaka). Przede wszystkim przygotowywały raz w miesiącu oprawę liturgiczną Mszy Świętej dla przedszkolaków i ich rodziców.

Do tego teatr z prawdziwego zdarzenia. Przygotowane przedstawienia i spektakle wystawiano nie tylko przed rodzicami. Występy dziecięce oglądali również zaproszeni goście (wśród nich Kardynał Karol Wojtyła – święty Jan Paweł II), społeczność osiedla i krakowianie, bo grano też w Starym Teatrze. Charakterystyczne dla występów dzieci były: bogata scenografia i piękne stroje. Szycie strojów przez siostry na potrzeby występów, gromadzenie strojów ludowych: gorsetów, spódnic, portek, kamizelek, fartuchów i innych bajkowych kreacji rodziło zapotrzebowanie na coraz większe szafy. Wiele ze strojów, ze względu na trudne czasy lat siedemdziesiątych, niestety nie zachowało się do dzisiaj, ponieważ często były szyte po prostu z bibuły. Na scenie jednak nie ustępowały w krasie szytym z prawdziwych tkanin i prezentowały się doskonale.

A scenariusze? Przepisywano ręcznie do grubego zeszytu.

Do dziś muzyka i teatr w przedszkolu ma się bardzo dobrze. Z radością kontynuujemy dzieło poprzedniczek przez swoje zaangażowanie i realizowane pomysły starając się im dorównać.