Proces spokojnej adaptacji jest dla nas bardzo ważny. Przedszkole realizuje program adaptacyjny w którym między innymi przewidziano: spotkanie pod koniec czerwca dla rodziców dzieci nowo przyjętych, dni adaptacyjne pod koniec sierpnia dla dzieci i rodziców, krótszy czas pobytu w przedszkolu dla dzieci w I tygodniu nowego roku w przedszkolu.
Adaptacja dzieci przyjętych w ciągu roku przebiega zgodnie z potrzebami dziecka, sugestiami rodziców i nauczycieli danego oddziału.
Spotkanie z rodzicami pod koniec czerwca daje nam przede wszystkim możliwość poznania się i oswojenia z nowym miejscem. Pierwsze spotkanie to ważny czas na uzyskanie informacji o przedszkolu i zadawanie pytań. Rodzice otrzymują też informację w jaki sposób przygotować dziecko do przedszkola – może trzeba poćwiczyć z dzieckiem samoobsługę w różnych codziennych sytuacjach, pomóc dziecku rozstać się z nocniczkiem, albo w ogóle zaplanować trening nowych przyzwyczajeń, na przykład jak sprytnie podwijać rękawki przed myciem rąk, albo próbować jeść cały posiłek przy stole, a może kosztować nowych albo po prostu tradycyjnych, smaków. W pierwszym dniu spotkania rodzice otrzymują też zadanie przygotowania małej wyprawki praktycznych rzeczy: śpiworka, pantofli na rzepy.
W tygodniu poprzedzającym rozpoczęcie roku szkolnego odbywa się dla dzieci nowo przyjętych tydzień adaptacyjny. Szczegóły spotkań i ich cele opisane są w „Programie adaptacyjnym przedszkola”. Informację o rozpoczynających się dniach adaptacji otrzymują rodzice dzieci nowo przyjętych do przedszkola.
Uroczystość pasowania na przedszkolaka odbywa się zazwyczaj w październiku, gdy wszystkie dzieci zakończą proces adaptacji.
Rodzice dzieci z oddziału I otrzymują zaproszenie na uroczystość, która odbywa się w godzinach popołudniowych. Nauczyciele przygotowują z dziećmi program pasowania: piosenki, wiersze, lub małe przedstawienie. Pasowanie odbywa się przy pomocy dużej kredki. Potem dzieci śpiewają piosenkę, np.: Jestem sobie przedszkolaczek, lub Jestem mały przedszkolaczek. Dzieci otrzymują drobny prezent z przedszkola i wykonuje się wspólne zdjęcie. Przewidziany jest też poczęstunek.
Nauczyciele pozostałych oddziałów przygotowują z dziećmi drobne upominki dla Maluchów. W dniu pasowania przed południem wszystkie dzieci spotykają się w jednej sali. Maluszki prezentują swój program przed starszymi kolegami i koleżankami, potem otrzymują prezenty i życzenia.
Muzyka i teatr są jak dwie królowe, dominanty bez których pobyt dzieci w przedszkolu straciłby wiele kolorów. Od początku istnienia przedszkola nasze poprzedniczki – siostry wychowawczynie doskonale to rozumiały, a z zachowanych zdjęć widać, że w wychowaniu, edukacji i opiece chętnie korzystały z ich pomocy.
Piosenki, gra na instrumentach, słuchanie, muzyki i taniec towarzyszyły dzieciom przez cały rok w przedszkolu. Każda pora roku miała swoje piosenki, swoje wiersze i swoją muzykę. Dzieci chętnie też śpiewały przy różnych okazjach i wydarzeniach lokalnych. W miarę rozwoju możliwości technicznych i medialnych nawiązano współpracę z wydawnictwami publikującymi dla dzieci: Skrzat, WAM, Rubikon, Dom Wydawniczy Rafael, Drukarnia Archidiecezjalna w Sandomierzu. W przedszkolu powstawały piosenki autorskie, a z biegiem czasu doczekano się kolekcji piosenek w wykonaniu dzieci: Nasze rozśpiewane dzieciaki (Seria NUTKA), Piosenki dla przedszkolaka i własnych wydań np. Przeboje z naszego przedszkola, Natchnienie oraz wiele piosenek nawiązujących do charyzmatu Patrona naszego przedszkola bł. Ojca Gwidona. Przedszkolny zespół “Ogniki” wydał też swój dorobek na płycie Domek Miłości miłosiernej (wyd. Rubikon).
W przedszkolu dzieci uczyły się gry na flecie, tańca ludowego, współczesnego, brały udział w zajęciach umuzykalniających i rytmice. Jeździły na konkursy piosenki przywożąc nagrody, tańczyły na Rynku Głównym i śpiewały w Urzędzie Miasta Krakowa. Koncertowały w Parafii na Osiedlu Oficerskim i na benefisie 20-lecia pracy pisarskiej krakowskiej pisarki dla dzieci Pani Ewy Stadtmüller (z której inicjatywy i pomysłu powstała seria Piosenki dla przedszkolaka). Przede wszystkim przygotowywały raz w miesiącu oprawę liturgiczną Mszy Świętej dla przedszkolaków i ich rodziców.
Do tego teatr z prawdziwego zdarzenia. Przygotowane przedstawienia i spektakle wystawiano nie tylko przed rodzicami. Występy dziecięce oglądali również zaproszeni goście (wśród nich Kardynał Karol Wojtyła – święty Jan Paweł II), społeczność osiedla i krakowianie, bo grano też w Starym Teatrze. Charakterystyczne dla występów dzieci były: bogata scenografia i piękne stroje. Szycie strojów przez siostry na potrzeby występów, gromadzenie strojów ludowych: gorsetów, spódnic, portek, kamizelek, fartuchów i innych bajkowych kreacji rodziło zapotrzebowanie na coraz większe szafy. Wiele ze strojów, ze względu na trudne czasy lat siedemdziesiątych, niestety nie zachowało się do dzisiaj, ponieważ często były szyte po prostu z bibuły. Na scenie jednak nie ustępowały w krasie szytym z prawdziwych tkanin i prezentowały się doskonale.
A scenariusze? Przepisywano ręcznie do grubego zeszytu.
Do dziś muzyka i teatr w przedszkolu ma się bardzo dobrze. Z radością kontynuujemy dzieło poprzedniczek przez swoje zaangażowanie i realizowane pomysły starając się im dorównać.
Msza Święta odprawiana raz w miesiącu dla dzieci i ich rodzin jest najpiękniejszą tradycją naszego przedszkola. Spotkanie z Panem Jezusem przy ołtarzu w niedzielę sprawia, że budujemy się nawzajem przykładem wiary, otaczamy siłą wspólnej modlitwy i w obecności Jezusa lepiej się poznajemy. Ofiara Zbawiciela jest cennym darem dla nas. We Mszy Świętej dla dzieci i ich rodzin uczestniczymy raz w miesiącu w klasztornej kaplicy. Odprawia je kapłan zapraszany przez siostrę dyrektor przedszkola. Staramy się, aby przez cały rok, albo dłużej, odprawiał Eucharystię dla dzieci ten sam kapłan.
Podczas Mszy Świętej rodzice przedszkolaków: czytają Słowo Boże, przynoszą dary ofiarne, włączają się do oprawy muzycznej liturgii w miarę posiadanych umiejętności, np. gry na instrumentach i śpiewu. Dzieci śpiewają psalm, przygotowują modlitwę wiernych w przedszkolu, lub jest ona spontaniczna.
Rodzice mogą wcześniej poprosić o odprawienie Mszy Świętej w intencji przez nich podanej. Jeśli nie ma intencji podanej przez rodziców, Msza Święta jest odprawiana w dowolnej intencji podanej przez siostry.
Do udziału we Mszy Świętej dzieci przygotowują się przez cały tydzień, śpiewając piosenki i pieśni religijne. W piątki przed obiadem wszystkie dzieci uczestniczą w półgodzinnym wspólnym śpiewie. Funkcje liturgiczne rozdzielane są na przemian: starszaki, średniaki. Rodzice Maluchów niosą do ołtarza dary ofiarne.
Siostry i nauczycielki przed Mszą Świętą przygotowują dodatkowe krzesełka w kaplicy. Po Mszy Świętej chętni rodzice pomagają je uporządkować.
Mamy nadzieję, że po zakończeniu pandemii nasza nieduża kaplica będzie otwarta.
Adoracje Pana Jezusa w kaplicy
Po nałożeniu ograniczeń epidemicznych nie mogliśmy spotykać się na wspólnej Eucharystii. Aby nasza więź z Panem Jezusem stale się umacniała, postanowiliśmy częściej odwiedzać Go w kaplicy w ciągu tygodnia. Wszystkie dzieci razem z nauczycielami chętnie idą na kilka minut, by pomodlić się w różnych intencjach.
Różaniec wędruje z przedszkola do domów dzieci w miesiącu różańcowym jakim jest październik. Dzieci zabierają z przedszkola różaniec według ustalonej kolejności. W pudełku razem z różańcem znajduje się instrukcja jak odmawia się różaniec, intencje polecane do modlitwy, często figurka Matki Bożej lub obrazek przedstawiający Matkę Bożą. Wieczorem w domu razem z całą rodziną odmawia się modlitwę różańcową: dziesiątek lub jedną część różańca. Na drugi dzień dziecko odnosi różaniec do przedszkola i zostawia w kąciku modlitwy. Jeśli nie wszystkie dzieci zdążą zabrać różaniec do domu w październiku, przedłuża się wędrowanie na listopad.
Módlmy się do Maryi Oblubienicy Ducha Świętego, która jest pośredniczką wszelkich łask.
Święty Jan Paweł II tak mówi o różańcu: Przez różaniec lud chrześcijański niejako wstępuje do szkoły Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie głębi Jego miłości. Za pośrednictwem różańca wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ją niejako wprost z rąk Matki Odkupiciela. (…) Leon XIII tę modlitwę wskazuje jako skuteczne narzędzie duchowe wobec bolączek społeczeństwa. (…) Ja sam również nie pomijałem okazji, by zachęcać do częstego odmawiania różańca. Od mych lat młodzieńczych modlitwa ta miała ważne miejsce w moim życiu duchowym. Przypomniała mi o tym z mocą moja niedawna podróż do Polski, a przede wszystkim odwiedziny Sanktuarium w Kalwarii. Różaniec towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczenia. Zawierzyłem mu wiele trosk. Dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy. (List apostolski ROSARIUM VIRGINIS MARIAE Ojca Świętego Jana Pawła II)
Zwyczaj święcenia pokarmów razem z dziećmi w Wielką Środę lub w Wielki Czwartek jest w przedszkolu bardzo starym zwyczajem. Jest on nie tylko stwarzaniem dzieciom możliwości uczestniczenia w starej tradycji kościoła, ale też okazją na obdarowanie dzieci przed świętami i spotkaniem, aby złożyć sobie życzenia świąteczne. W naszym przedszkolu tradycyjnie śpiewamy wtedy piosenki ułożone na tę okazję: Wszystko co w koszyczku mam oraz Gdy śpiewam: Alleluja.
Siostry przygotowują dla wszystkich dzieci „święcone”: baranki, babeczki, pisanki, kiełbasę, jajka czekoladowe małe i duże, jajka cukrowe, wkładają to wszystko do koszyczków i ustawiają na stole w jednej z sal przedszkolnych. Zaproszony kapłan przychodzi na uroczyste spotkanie w Wielką Środę i wspólnie przeżywamy uroczystość: śpiewamy piosenkę, kapłan święci pokarmy, wysłuchujemy życzeń kapłana, składamy życzenia księdzu i s. dyrektor, dzielimy się jajkiem.
Dzieci zabierają pełne koszyczki do domu, a po świętach odnoszą puste do przedszkola, by znów je napełnić w przyszłym roku.
© Copyright 2021 VW Kindergarten Pro Theme | Design & Developed by VW Themes
srcoll arrow